Σελίδες

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

People are so mean sometimes.

Οι Άνθρωποι.Τόσο περίεργα,εγωιστικά και κομπλεξικά όντα.
Κάθε μέρα είμαστε εκεί για να πληγώσουμε τους άλλους δήθεν "άθελα" μας με λέξεις,φράσεις και χειρονομίες που αν ποτέ τις σκεφτούμε μόνοι μας θα πέσουμε από τα σύννεφα με τον ίδιο μας τον εαυτό.

Χοντρός,άσχημος,που πας με τέτοια μούρη;,αυτός γιατί τα έχει μαζί σου δεν βρίσκει καλύτερη;,ηλίθιε!,καθρέφτες έχεις σπίτι σου;,κοντός,ανορεξική,ίου! όλο αυτό είναι λίπος;,η αλήθεια είναι ότι τα φυσικά σγουρά μαλλιά σου είναι χάλια ίσιωνε τα. and goes on..goes on..goes on..

Τι κι αν το κάθε ταμπελάκι που βάζουμε με το έτσι θέλω στους άλλους κρύβει μια άσχημη ιστορία από πίσω;Έχουμε άραγε μπει ποτέ στην θέση αυτού που μόλις προσβάλαμε να δούμε πόσο "όμορφα" θα νιώθαμε;Μα είναι δυνατόν ο άνθρωπος,το πιο εξελιγμένο ζώο στην φύση,φτιαγμένο για να ζει σε αγέλες να κρύβει τόση κακία μέσα του για τους όμοιους του;
Γιατί δεν σκεφτόμαστε,γαμώτο;Γιατί δεν σκεφτόμαστε ότι εντάξει δεν χρειάζεται να χτυπήσουμε σε κάποιον κάτι (όπου τις περισσότερες φορές ήδη ξέρει και τον ενοχλεί/στεναχωρεί κτλ)και να τον πληγώσουμε;Δηλαδή με ποιο δικαίωμα έρχεσαι εσύ και με αυτά που λες κάνεις τον άλλον να μην νιώθει καλά με τον εαυτό,ε;;


"Η Γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει!"
Δεν έχω κάτι άλλο να πω,πραγματικά.Είμαι αηδιασμένη με την κακία του κόσμου,των συνομηλίκων μου,όλων. Έλπιζω κάποτε,κάποιος να σας μάθει να βουτάτε (βουτάμε,δεν με βγάζω απ'έξω φυσικά) την γλώσσα σας στο μυαλό σας πριν μιλήσετε και όχι το φαρμάκι.


Καλό Βράδυ.