Ιππασια..

Ιππασία..ένα άθλημα που αγάπησα τόσο πολύ...

Θέλω να γράψω ένα άρθρο για αύτην..

Αν και ένας ηλίθιος φόβος μετά απο ένα γερο πέσιμο με κράτησε για μια(μεγάλη μπορω να πω) περίοδο στάσιμη, το καλοκαίρι επανήλθα δυναμικά..

ΑΙΑ(αδεια ικανοτητας αθλητη)σου ρχομαιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι:DDDDDDDDDDDDDDDD.Ροδοςςςςς....

Για το 99.999999% των άνθρωπων που θα το διαβάσουν θα ναι βλακειες αυτα που λέω άλλα εμένα η ιππασία είναι ένα άθλημα που με εκφράζει,με ηρεμεί και το ΑΓΑΠΩΩ:")
ΔΕΝ θελω να γραψω αλλα, δεν εχω εμπνευσηη..

Ένα αντίο...

Με αυτήν την ανάρτηση θέλω να πω ένα τελευταίο αντίο σε ένα κορίτσι που έφυγε..Ίσως είναι καλύτερα που φεύγει..ίσως είναι καλύτερα για αυτήν..Δεν θέλω να κλαφτώ..Ούτε το γράφω για να το δεις και να ρθεις να μου μιλήσεις και μετά να παίξουμε ότι όλα είναι  καλά,γιατί δεν είναι..Για να πω οτι καλύτερα να μην ξαναμιλήσουμε είχα προσπαθήσει πολύ...Μου ήταν πολύ δύσκολο.Αλλά το κάνα για τον λόγο που σου είπα..ΔΕΝ ΤΟ ΗΘΕΛΑ...σε καμία περίπτωση δεν το ήθελα..Το μόνο που ήθελα ήταν να είσαι χαρούμενη..αν είσαι χαρούμενη μακρύα μου τότε οκ. δεν με πειράζει.Απλα με στεναχωρεί..Αυτο που με στεναχωρεί και που μου την δίνει πιο πολύ είναι ότι τελικά προσπαθώντας να βοηθήσω να τα ξαναβρείτε τελικά κατάφερα να σε χάσω εγώ...Δεν πειράζει όμως εγω τουλάχιστον θα χω καθαρή την συνήδηση μου ότι δεν στάθηκα εμπόδιο στην φιλία σας..Τελικα αυτή στάθηκε εμπόδιο στην δικιά μας...Ότι και να γινοταν το κατάπινα..Ττο κατάπινα για να σε κρατήσω.Άλλα σήμερα ήσουν τόσο πολυ στην τσίτα που μου την έδωσες.Δεν άντεξα άλλο!Και γω άνθρωπος είμαι και αισθήματα έχω και ξέσπασα..Μου πες ότι είναι καλύτερα να μν μιλάμε γιατι συνέχεια μαλώνουμε..Θα 'μαι πεις καχυποπτή άλλα μια δικαιολογία ήταν  αυτοο..Όσο ήσουν μαλωμενοη με την άλλη μια χαρά μιλούσαμε τώρα που τα ξαναβρήκατε δεν με χρειάζεσε πια..Αυτό είναι το πιο θλιβερό για μενα..Οτι απλα με χρησιμοποιήσες..Όταν μου το έλεγαν εγώ τους έλεγα όχι η ελ*** δεν είναι έτσι και τους έβρισα..Για να κρατήσω εσένα έκανα πέρα πολλά παιδια..Δεν φταις εσυ..Εγω φταίω που έδωσα τόσα πολλά σε μια φιλία χωρίς βάσεις..

Τώρα που δεν μιλάμε πια νιώθω άδεια..Νιώθω κάτι να μου λείπει άλλα δεν μπορώ να κάνω αλλιώς..Το μόνο που νιώθω μέσα μου είναι ένας λυγμός και ένα τρέμουλο..τίποτα άλλο..Για σένα μπορεί να μην ήμουν τίποτα ή αν ήμουν ήμουν λίγα..Για μένα εισαι πολλά αν όχι τα πάντα. Η αλήθεια είναι οτι ντρέπομαι λίγο όταν σκέφτομαι ότι μπορει να τα διαβάσεις αυτά...Αλλά τουλαχιστον θα ξέρεις τι ήσουν για μένα..Σου ξαναλέω δεν ταγράφω για να σου αλλάξω την γνωμη..Απλά γιατι έτσι νιώθω.

Θυμάμαι ακόμα την πρώτη μέρα που βγήκαμε..Θυμάμαι που με περίμενες στην στάση.Ή κάτι που θα μου μείνει αξέχαστο είναι το πάρτυ..Ποσες μύξες ειχες σκουπίζει τότε στην μπλουζα μου??Επισης θυμάμαι κάτι που έγινε τώρα πρόσφατα..Μιλούσαμε στο φβ και μου έστειλες αυτό το τραγούδι:<3

Σ' αγαπώ
σ' αγαπώ για το τώρα, το πριν, το μετά
και το πάντα
Σ' αγαπώ
η καρδιά μου τρελάθηκε, βαράει
σαν ξεκούρδιστη μπάντα

Σ' αγαπώ
θα με βρεις το πρωί
όταν όλα τα φώτα θα σβήσουν
Θα 'μαι εδώ
κι όπως όλα τελειώνουν
έτσι θ' αρχίσουν...

Δεν θέλω να γράψω τίποτα άλλο..
αντίο.

Μπλα,μπλα,μπλα..

Ένα άρθρο χώρις κανένα ιδιαίτερο νόημα..Ένα άρθρο απλά μπλα μπλα μπλα...Εξετάσεις..Όχι χρόνος..Αύριο βιολογία..Αν κάτσω να διαβάσω καλά θα γράψω.Γράφω με κίτρινο γιατί είναι το αγαπημένο μου χρώμα και μου θυμίζει το καλοκαίρι.Το καλοκαίρι έρχετε και όποιος διαφωνεί να φάει πουλι>:D.Εγώ προς το παρών θα κάνω μια βουτιά στα βιβλία μου:|.

Τοday I don't feel like doing anything...Ελένη μου το κόλλισες...bruno mars-the lazy song...Για να το δείτε πατήστε εδώ

Το διάβασμα δείχνει να πηγαίνει μια χαρά..

Την κυριακή ειναι η απονομές στην ιππασια...Εχω βγει πρώτη και θα κάνω μοστρά το βραβείο μου:P(πλάκα).

Μου την δίνουν αυτοί που τα θέλουν όλα δικά τοους..Μου την δίνουν αυτή που σε εκμεταλεύοντε και λέω για κάποια συγκεκριμένη που έχει το θράσσος να με κάνει και block στο φβ...Ένα έχω να πω..Εγώ να βοηθήσω ήθελα...Τώρα άμα εσυ είσαι τόσο εξύπνη που δνε καταδέχεσαι ούτε να σε βοηθήσουν τι να πω...

Anyway,....Δεν θα μιλάω για αυτό..Και πολυ αξία της έδωσαα τελικά..Είχα βγάλει πολύ λαθος συμπέρασμα για αυτήν...dust in the air

 15 μέρες και μετά τέλος οι εξετάσεις..Έλα 15 μέρες είναι θα αντέξουμε:)

Ο Κατσαράκης(δάσκαλος κιθάρας)μου δωσε το dust in the wind<3

Και μάλιστα ημουν ο πρώτοος μαθητης του που το δώσε...
Α!κατι χαζό:
Εδω και κάτι χρόνια υπάρχει μια ομάδα στο κυνηγι κρυμμένου θυσαυρού των μεγάλων που λέγεται χελώνες με σπορτεξ...Ε λοιπόν μια φόρα (παλια)έκανα μάθημα με τον κατσαρακη και μου λέει χάρις διάβαζε πιο πολύ για να πρωχωρήσουμε,πάμε σαν χελώνες,..και του λέω εγω μα κκυριε και οι χελώνες ππροχωράνε,και μου κάνει εε τότε να τους βάλουμε σπορτεξ να πάνε πιο γρήγορα..Και ακουεί ένα άλλος μαθήτης του που μας παρακολουθούσε αυτο και σκάει στα γελια...Και λέει χελώνες με σπορτεξ...Είδατε??Είμαι εμπνεύση σε όλους τους τοομείς...:"D

Δεν έχω τι άλλο να γράψω..πάω να κάνω βουτιά στην βιολογία..

Φιλιά στην μουρη:*

Τόσο κοντά μα συγχρόνος τόσο μακρύα...(+αλλα)

Η απόσταση.Η απόσταση ανάμεσα σε δύο άτομα έχει σχετική έννοια.Για μένα η χειρότερη απόσταση είναι να 'ναι δίπλα σου και να τον νιώθεις τόσο μακρύα...Τι μας χώρισουν ρε??15 χλμ. και ομώς σε κάποιες φάσεις σε νιώθω τόσο μακρύα:/.Ποο ρε μλκα πρέπει να το διαγραψώ το μλογκ μου..Όταν γράφω αυτά που σκέφτομαι μετά τα ξαναδιαβάζω και τα ξαναθυμάμαι.Δεν ξέρω γιατί αλλα τελευταία έχω γίνει πολύ ευσιγκήνητη-.-.Δεν ξέρω γιατί αλλα ξαφνικά  με διαπέρασε  ένα κύμα καταθλίψης και μελαγχολίας.Δεν ξέρω τι έχω..Τα 'χω σιχάθει όλα πια!Εμένα!τον εαυτό μου!Την εμφάνιση μου!ΑΠΛΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!Αν μπορούσα να εξαφανιστώ για κάποιο καιρό,να με ξεχάσουν όλοι και μετά να γυρισω αλλαγμένη.Άλλο όνομα,άλλη εμφάνφάνιση,άλλη διεθυνση,άλλους φίλους και πάνω από όλα χώρις το παρελθόν μου να με βασανίζει.Πο ρε φίλε!Μια φάση που σε χρειάζομαι τόσο πολύ και εσύ δεν είσαι εδώ για μένα..Μα τι λέω ρε..ποτέ δεν ήσουνα.Αυτοί οι στίχοι λένε πολλά:

Στο τηλέφωνο φοβάμαι να σε πάρω να σου πω
πόσο μόνη νιώθω
στους διαδρόμους του μυαλού μου τώρα σε αναζητώ
με μεγάλο πόθο

Δεν τη βρίσκω την άκρη
πουθενά και πες μου τι να κάνω
έχω γεμίσει ασφυχτικά
με καπνό το δωμάτιο ως απάνω
και ο χρόνος μού γελάει σαν μωρό

Πού να γείρω το κορμί μου
όταν γυρνάω απ’ τα μπαρ
κι απ’ τα ξενύχτια

Πού να βρω ένα φιλαράκι
να μου πει πως μ’ αγαπάει στ’ αλήθεια
αφού κι εσύ έχεις εξαφανιστεί

Μοιάζει η νύχτα μακριά σου να ’ναι ερεθιστική
σαν την αμαρτία
μα η μορφή σου δραπετεύει από κρυψώνα μυστική
με χτυπά με βία

Δεν τη βρίσκω την άκρη...

Ούτε εσύ έχεις τη λύση να μου δώσεις που γυρεύω
τη λύση που ζητάω
μπλοκαρισμένος από χρόνια στα δικά σου τα γρανάζια
που για μέρες τραγουδάω

Δεν τη βρίσκω την άκρη...

Ξέρω οτι πολύ λίγοι θα διαβάσουν αυτό το ποστ και ακόμα λιγότεροι θα το καταλάβουν.Δεν ζήτω απο κανέναν να με καταλάβει και απο κανέναν να νιώσει κάτι διαβάζωντας αυτό το ποστ.Επείδη εχώ νιώσει την κακία του κόσμου στο πετσί μου,έμαθα πια να δέχομαι τους ανθρώπου όπως είναι και να μην τους κατακρίνω για αυτό.(εσύ μπορεί αν γέλασες με αυτο που θυμήθηκες οτι μου είχε πει κάποιος και κάποτε αλλά εγώ ΟΧΙ).

Αν δεν καταλάβαινετε τίποτα απο τις μαλακίες που γράφω δεν πειράζει.Ούτε οι πρώτοι θα 'στε ούτε οι τελευταίοι..Τα λεμε:*:/ 

Η απογοήτευση του δίνω αγάπη μα δεν πέρνω...

Δεν ξέρω τι με έχει πιάσει και γράφω συνέχεια στο μπλογκ μου.

Περίεργο πράγμα η αγάπη...Ένα πράγμα που όταν το δίνεις(ειδίκα όταν το δίνεις απλόχερα)θέλεις ή μάλλον ΑΠΑΙΤΕΙΣ να το πάρεις κιολάς.Κάποτε μία ψυχη,που  της έχω δώσει τόση αγάπη φέτος όσο δεν έχω δώσει σε κανέναν άλλο 13 χρόνια τώρα που ζω,μου πε ότι δεν πρέπει να ζητώ την κυριαρχία...Έλα όμως που όπως είπα όταν δίνεις αγάπη πρέπει να πέρνεις κιόλας.Τον τελυταίο καιρό έχω περάσει πολύ χρόνο με τον εαυτό μου και αυτό με βοήθησε στο να εντοπίσω τα λάθη μου και να προσπαθήσω να τα αλλάξω,πιστεύω πως έχω κάνει ηδη μια καλή προσπάθεια,ένα απο αυτά που αποφάσισα να αλλάξω είναι και αυτο που σας είπα(το ότι ζητώ κυριαρχία).Είχα προσπάθησει και είχα δεχτεί το ότι δεν θα την έχω ποτέ γιατί νόμιζα οτι ήμουν αρκέτα ψηλα.Σήγουρ όχι το ένα,ούτε το δύο.Προς το τέσσερα το κόβα..Αλλά κατάλαβα πριν λίγο ότι είμαι πολύ πιο χαμηλά.Με διαπέρασε ένα κύμα απογοήτευσης και ένας λυγμός εφτάσε ως τον λαιμό μου μέχρι που αν δεν τον άφηνα θα πνιγόμουν.Επειδή είχα υποσχέθει στον εαυτό μου πως θα αλλάξω για χάρη των ατόμων που αγαπώ με πίεσα να σκεφτώ την θετίκη πλευρα.Ξαναδιάβασα λοιπόν,δυνατά αυτήν την φορα για να το ακούσω, κάτι ελπιδοφόρο που είχα διαβάσει κάτι λέξεις πιο πάνω πριν το τελιοτίκο χτύπημα και σκέφτηκα οτι τουλάχιστον έχω άτομα που αγαπάω γύρω μου και που ΕΣΤΟ ΚΑΙ ΛΙΓΟ με αγαπάνε και αυτά(θέλω να πιστεύω).

Μήπως τελικά πρέπει να αλλάξω εγώ την σειρά με τα άτομα που αγαπώ και να κατεβάσω μερικες θέσεις κάτω το νο 1??Μήπως έτσι είμαι πιο ευχαριστημένη με την θέση που έχω??Ίσως αυτό να πρέπει να κάνω άλλα δεν είναι και τόσο εύκολο...Δεν διαλέγουμε εμείς ποιους θα αγαπήσουμε αλλα η καρδία μας και η ψυχή μας.All I need is love:).Δεν έχω τι άλλο να γράψω.Έτσι και αλλιώς δεν έχω χρόνο να γράψω,ούτε όρεξη.Πάω να φτιάξω το ριζότο και να διαβάσω για την κουφαλίτσα τον Οδυσσεά(μισώ τον Οδυσσέα-.-).

Φιλούμπες:*.

Πρέπει να ονειρευόμαστε??

Ένα ερώτημα που άρχισε να με βασανίζει απο το μεσημέρι...Μιλούσα με την νικολέτα και μου λέει μα καλά δεν πρέπει αν ονειρευόμαστε?.Εγώ χωρίς καν να το σκεφτώ απάντησα όχι με ένα μπορώ να πω πειραγμένο ύφος...Δεν ξέρω καν γιατί...Και μετά τις είπα ότι ονειρευόμαστε,μετά προσγειωνόμαστε αποτόμα και μας πέρνει από κάτω..Μήπως όμως πότε-πότε πρέπει να ονειρευόμαστε??Δεν ξέρω..ομολογώ πως με έχει βάλει σε πολλές σκέψεις αυτή η ερώτηση.Όταν πέφτω για υπνό(βασικά αυτο το κανα πιο παλιά)μου άρεσε να κάνω ξύπνια όνειρα..Δηλάδη να φαντάζομαι κάτι που θα ήθελα να συμβεί ή την επομένη μέρα αν ήταν κάτι σημαντικό...Αυτό το ειχά αρχίσει γιατιι με είχε επηρεάσει ένα αρθρό για την ψωχολογια και την σχέση με τα όνειρα μας και έλεγε πως αν κοιμόμαστε με καλη ή κακή ψυχολογία βλέπουμε αντιστοιχα και καλά ή κακά όνειρα..Εε εγώ τις περισσότερες φορές οτι σκεφτόμουν το έβλεπα και σε όνειρο...Άλλα μήπως δεν πρέπει να αφαιθούμε σε ένα κοσμό που εμείς φτιάξαμε,ετσί οπώς εμάς μας αρέσει που στην πραγματικότητα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον αληθινό??Φοβάμαι μήπως μετά από πολλές ώρες αναπόλησεις αυτού του υπέροχου κόσμου(που ελατε παραδεχτείτε το όλοι έχουμε πλάσει) αρχίζω να το πιστεύω..Έχω δει τετοιές περιπτωσεις..Πολλεςς...Απο φιλους,γνωστους,γενικα!Μόνο στην ιδέα με τρομάζει όλο αυτο..Όσο ακραίο και αν σας φένεται, το να αφήνεις τον εαυτό σου να πιστευεί σε κατί φτιαχτό και ψεύτικο ειναι άρρωστο!!ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΑΥΤΟ....Τρομάζω μήπως καταλήξω σε αυτό άλλα επίσης τρομάζω μήπως τελικά αυτό μου γίνει φοβία και δεν έχω κανένα όνειρο πλέον,κανενά στόχο,τίποτα..Θα 'ναι σαν να μην έχω ζωή...Δεν ξέρω νομίζω πως η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση είναι οτί πρέπει να ονειρευόμαστε αλλά με μέτρο....Άντε όμως παιδεςςς δεν νομίζετε οτι φιλοσοφήμσαμε αρκετά και σήμεραα??Τι λέτε πάμε για ύπνο..
Καλυνήχτες και...όνειρα γλυκά!!(αλλά με μέτροο εε??)
φιλούμπεςςς:***

Teen's life :')

Γεια σας ομορφόπαιδα,
Τι κάνουμε??Χθες πρώτο μάθημα εξετάσεις:|.Ιστορία.Καλά έγραψα νομίζω:).Την Τρίτη μαθηματικά,έχω αρχίσει να διαβάζω και ελπίζω να προλάβω και να γράψω και 'κει καλά.Χθες ήταν μια πάρα πολύ αλάνικη μέρα:D.Περάσαμε τέλειαα,γίναμε ρεζίλι και το ευχαριστηθήκαμε:").To χθεσίνο βράδυ ήταν υπερόχο...Δεν έκανα κάτι το ιδιαίτερο,απλό λιώσιμο στο φβ άλλα απο χθες μιλάμε ξανά με τον όμορφο λελένοο που κατουριέτε κια βαριέτε να πάει να κατουρήσει:PP.Έχω μια υπέροχη εφηβική ζωή!!Βέβαια όπως όλες οι εφηβικές ζωές έτσι και η δικιά μου έχει τα προβλήματα της όπως το διαβασμα-.-,ο αγώνας για να κρατήσω τις φίλες μου,σήγουρα τον έρωτα,τους καβγάδες με τους γονείς μου και τα λοιπά...Ξέρετε τώρα...Αλλα κάθε πρόβλημα έχει και την λύση του και εγώ απο χθές εχώ περάσει σε μια φάση πολύ χαρουμένη και αναζητώ τις λυσεις με διμιουργικούς τροπούς και χωρίς να δημιουργώ και άλλα προβλήματα..:").Έτσι και αλλιώς η εφηβία απο μόνη της είναι μια φάση που δεν έχουμε πολλά προβλήματα.Οι γονείς μας βέβαια μας λένε οτι τα προβλήματα που έχουμε εμέις δεν είναι τίποτα μπροστά στα δικά τους αλλα εμάς τα δικα μας μας φαίνοντε ΒΟΥΝΑ!!
Δεν έχω τι άλλο να γράψω...Βαρέθηκα να φιλοσοφώ...


Ααα!!Θέλω να πω ένα ΜΕΓΑΛΟ ευχαριστώ στην (Σ) και στην (Ν) που προσέχουν (και χουφτωνουν:O) τον λελενοοοο...Και στην κυρία Μαρία Καβούρη που στις 3 Σεπτεμβρίου του 1998 έφερε ένα θαύμα στην ζωή...(λελενακι άμα τα δεις αυτά μν το πάρουμε πάνω μας και πάρουμε αέρα:P).




Φιλούμπες όμορφοι και πιστοί μοου αναγνώστες:P(ψωνιζομαι εε?)
<3

Γράψτε ένα τίτλο.(:

Χθες έκλεισαν τα σχολεία.Απο σήμερα τα κεφάλια μέσα.Ξεκινάν οι εξετάσεις.Πρώτο μάθημα ιστορία.Θα αρχίσω να διαβάζω σιγά σιγά.Την παρασκευή δίνω.

Αυτό το καιρό έχω ψυχολιγικά σκαμπανεβάσματα.Είμαι όλιγον χάλια γτ έχασα ένα κορίτσι που αγαπούσα πολύ αλλα μάλλον δεν ήταν γραφτο να κάνου παρέα.Ίσως δεν θέλει.Ή τουλάχιστον έτσι δείχνει.Δεν μπορούμε να αναγκάσουμε κανέναν και για τίποτες.Μου λείπει πολύ όμως...Fuck!δεν μαρέσει να κλαίγομαι.

Ας πω και κάτι πιο χαρούμενο και πιο ελπιδοφόρο.ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ.Επιτέλους.

Εεε δεν σας έχω πει ακόμα ότι πήγα στην συναυλία των deep purple και του Βασίλη Παπακωσταντίνου??:O.Nτροπη.Ήταν υπέροχα.Τόσο μαγικά.SMOKE ON THE WATER A FIRE IN THE SKY.Αν και έχουν πει τόσα υπέροχα τραγούδια αυτό τους έχει σημαδέψει ένα τραγούδι που το ξέρουν όλοι.Και έννοειτε έτσι έκλεισαν την συναυλία.Εκτός το μπιζ.

Ένα όνειρο.Θέλω να γίνω φωτογράφος.Σας παρακαλώ όποιος διαβάσει αυτήν την ανάρτηση και ξέρει κάποια σχολή που μπορώ να πάω να μου το πει,είτε σε σχόλια είτε σε μύνημα στο φβ.Άλλα όχι σε μαιλ.Σα δακρύσω θέλω να γίνω φωτογράφος.

Voila mon petits copines.

H ελένη που έφυγε:'(
και δεν είναι πια μαζί μας.

και

Η τόνια που μόλις ήρθε και δεν θα την αφήσω να φύγει.:D

δεν μπορούσα να μν γ΄ραψω κάτι για αύτες.αφου τα έγραψα όλα τα fail σήμερα.

Αυταα....Φιλουμπες παιδες....Παω για δίαβασμα!